Uber Post

Hier is ie dan de update van m'n travelstories throug the Phillipines. Hij is echt super lang dus neem je tijd. Groeten

Davao day 6

Afgelopen nacht toch maar alleen op pad gegaan aangezien ik geen moeite had gedaan om iemand te zoeken die met me mee wilde gaan. Ik heb het zeker naar m’n zin gehad en het stappen blijft hier een koopje. Ik moest ditmaal weer 100 peso entree betalen maar kreeg er 3 consumpties voor terug (niet slecht). Aan het eind van de avond nog met een aantal filippino’s gepraat, waarvan 1 in Florida woont. Waren aardige filippino’s. Daarna maar weer terug naar m’n Hotelletje om te slapen.

Vandaag opgestaan en zijn we na het ontbijt wezen shoppen. Jaja, we kregen verschrikkelijke afkickverschijnselen dus we moest wel ff shoppen. We moesten nog wat batik stof halen voor iemand in NL. We hebben meteen nog wat meer gehaald voor familie in NL (er zit ook wat voor jou bij Lief). Maar om niet meteen toe te geven aan onze afkickverschijnselen hebben we toch maar besloten om nog wat sight seeing te doen. We zouden in eerste instantie sight seeing doen samen met de kennissen Karl en Christine maar deze waren helaas verhinderd. Dus we hebben maar een taxi gecharterd voor 1500 peso om ons naar de Eagle Center te brengen, een Orchid tuin en de Crocodile Farm. Als eerst dus de Eagle Center (ongeveer een uur rijden dus voor mij weer ongeveer een uur slapen), dit is een soort dierentuin/safari park voor vooral volgels, eagles met name. Het Philippines national animal is namelijk de Philippine Eagle, een van de grootste eagles in de wereld. Het is geen safari omdat de dieren niet los zijn maar het is ook geen dierentuin omdat ze in hun natuurlijke woonomgeving zitten (opgesloten dan wel). Het is een mooi park en ze hebben er ook zeer indrukwekkende bomen en planten. Na een tijdje te hebben rondgelopen gingen we weer terug naar onze taxi. De chauffeur vroeg ons of we nog langs de Orchid tuin wilde maar dit hoefde van mij niet aangezien we al een hele bomen en planten hadden gezien bij de Eagle Center. Dit betekende dus direct door naar de Crocodile Farm. Daar naar toe gereden en wederom geslapen in de taxi. Aangekomen bij de Farm eerst Merienda, hhmm tijd voor een snack. We dachten dat er een restaurant in het park zou zitten maar we moesten er eerst uit het park om bij het restaurant te komen. Stempel op je arm en naar het restaurant. Daar dus een snackje genomen en een verse mango juice en weer terug (niemand controleerde onze stempels, dus we hadden net zo goed niet hoeven te betalen). Om het schema stond dat er een crododile dans om 16.30 zou plaats vinden, daarna ging er een man in de kooi van de mensetende crocodile en hierna werden de crocodiles gevoed. Maar het was nog niet zover dus eerst nog even rondkijken. We hebben weer allerlei dieren gezien waaronder een struisvogel (tof beest en erg groot), lizards, slangen, konijnen (hele lieve) en uiteraard krokodillen. De mensetende krokodil was maar liefst 3000 kilo en was dan ook echt super groot. In de tussentijd was het bijna half vijf en waren er heel veel mensen bij de hekken voor de krokodillen dans. Ik heb het niet heel goed kunnen zien maar het was wel grappig. Ze hingen eten aan de brug waardoor de krokodillen moesten springen om het eten te pakken. Daarna was er dus de man die in de kooi van de mensetende krokodil ging (het waren uiteindelijk twee (mensen dan)). Helaas konden we hier niks van zien want iedereen was er super snel heen gerend waardoor het zicht ons werd ontnomen. Achteraf bleek dit een goed plan want ze lieten de krokodil water spetteren naar het publiek (en wij zijn lekker niet nat geworden) waardoor iedereen nat werd. Het voeden van de krokodillen hebben we wel goed kunnen zien maar dat was niet zo bijzonder als de vorige twee vond ik. Maar het is zeker wel leuk om te zien hoe krokodillen eten, ze doen dit met grote happen en het is bijna hap slik en klaar. Daarna konden we nog wat dieren aaien waaronder een python en een kameleon. M’n moeder heeft ze geaaid en ik heb foto’s genomen een prima verdeling vond ik zo. Na de Crocodile Farm terug naar het hotel. Daar aangekomen was Karl aanwezig om nog iets mee te geven voor z’n moeder in NL. Daarna afscheid genomen aangezien we de volgende dag naar Cagayan de Oro gingen. Na het afscheid ingepakt en klaar gemaakt voor departure. Het klaar maken van onze departure is erg trekverwekkend dus een hapje eten en daarna naar bed. We moeten morgenochtend vroeg de bus hebben. Maar ik heb nog een film gekeken (as good as it gets, blijft een goede film en Nicholson is top).

Naar Cagayan de Oro

Weer vroeg opgestaan en de bus gepakt om 8.00 naar Cagayan de Oro. Het zou een ritje worden van zo’n 8 uur. Dit betekent voor mij een slaapfestijn van ongeveer 7 uur. Op een of andere manier val ik altijd in slaap (nietwaar Lief) op lange ritten als ik niet hoef te rijden. Ik moest dus weer horen van m’n moeder horen hoe mooi de rit wel niet was. Ik was dan ook wel af en toe wakker en het was zeker een mooie rit door de bergen. Tijdens deze fantastische rit ben ik helaas wel m’n mobieltje verloren en dat was wel weer minder. Hij is waarschijnlijk uit m’n zak gevallen tijdens de rit en heeft iemand anders m’n telefoon gepakt. Gelukkig was het maar een Nokia 3310 maar toch. Aangekomen bij Cagayan waren er genoeg mensen die onze koffers wilden tillen, dit ging ook zo toen we aankwamen bij de bus om te vertrekken, maar ik had hier geen behoefte aan aangezien we nog niet wisten waar we heen moesten en ik was nog chagrijnig was want m’n telefoon was weg. Dus ik een beetje in het rondsnauwend tegen de mensen dat ze maar van m’n koffer af moesten blijven en dit deden ze dan gelukkig ook. Daarna besloten om naar een top hotel te gaan (een aanrader van een lokale gast, welke ons daar ook heeft gebracht). We zijn inmiddels erg gewend aan wat luxe en het hotel viel dan ook een beetje tegen. Het hotel had twee opties, een kamer met ramen of zonder. Uiteraard willen we ook een beetje natuurlijk licht dus een kamer met ramen (kost iets duurder). We hadden uiteindelijk een kamer met ramen en uitzicht op de discotheek ernaast. Het is het allemaal net niet (zeker niet na wat we gewend zijn). Maar eerst gaan we morgen White Water Raften, dat wordt weer een toffe dag! Dus dat wordt weer vroeg naar bed want we worden morgen ochtend om 8.00 opgehaald bij de Jolibee vlakbij ons. Voordat ik ging slapen ben ik nog naar een internetcafe gegaan om te proberen m’n waarbenjij up te daten maar dit is helaas niet gelukt maar heb ik wel lekker 2 uurtjes gechat met m’n meissie. Dat was weer erg leuk nietwaar Lief?

Cagayan day 2

Na een slechte nacht slapen (leuk het uitzicht maar het uitzicht maakt een hoop lawaai, niet vreemd want er stond tenslotte een discotheek). Om 7.45 stond er een jeepney bij Jolibee dit is naar onze verwachting erg vroeg, zelfs te vroeg. Normaal als iemand hier in de Filippijnen een tijd zegt komen ze meestal een half uur tot een uur later aan dus dit was een aangename verassing. Wij naar de jeepney toe waar uiteindelijk nog 3 jongens naar toe kwamen om ook te gaan raften. Onze rafting tourguide vroeg aan ons of we eten en drinken mee hadden gebracht want dit zouden we zeker nodig hebben tijdens de vaart. We zouden om 13.00 weer terug zijn in Cagayan dus hebben we besloten om geen eten mee te nemen maar wel wat drinken extra. Het is wel grappig want iedereen praat Filippijns tegen mij maar zoals jullie allemaal weten begrijp ik er geen snars van. Dus ik elke keer vertellen dat ik alleen maar engels kan en dan kijken ze vreemd op en zeggen ‘oh ik dacht dat je filippijns was’ en dan antwoord ik ‘ja maar dat ben ik ook, ik spreek alleen de taal niet’ dit begrijpen ze meestal niet en dan kap ik het maar af. Maar het is wel grappig dat ze me zien als een echte Filippino. Het zou 40 minuten duren voordat we met onze bootjes te water konden dus wij de jeepney in en gaan. We waren op weg naar de Cagayan River en dit was waarschijnlijk de goedkoopste White Water Rafting tour die er in de wereld is, namelijk een 15 euro. Aangekomen bij de Cagayan river eerst een briefing. Hoe en wat je moet doen als je het water in valt en hoe je moet peddelen. Daarna het bootje in en gaan met die banaan. De drie jongens hadden gingen in 1 raft en wij dus ook, totaal twee rafts. Er was meteen een eerste rapid (een stroom versnelling). Het voelde weer goed om te raften (het is echt super tof en een aanrader voor iedereen die in de gelegenheid is om een keer te raften). Ik heb namelijk vorig jaar nog geraft met m’n schoonfamilie en uiteraard Lief in Bali (ook erg leuk ). Alleen was deze rivier een stuk breder. Het beloofde een mooie boottocht te worden. Onderweg werden we getrakteerd op mooie vergezichten, bergen, rotsen (vulcanisch), koraal met fossielen, bomen & planten, wilde dieren (koeien, lizards, locals en slangenhuid, helaas geen echte slangen) dit mede door een goede raft/tourguide, hij wist echt van alles af. Uiteraard ging het om het raften zelf, dus de rapids die een moeilijkheidsgraad hebben van level II en III. Er waren wel een aantal tricky rapids waarbij in eerste instantie ik er bijna uitviel en m’n moeder eruit duwde maar dit niet gebeurde. Tot mijn spijt want even later tijdens een rapid werd ik gewoon door m’n moeder uit het bootje gecheckt en lagen we allebei in het water. Dat was echt lachuh! De raftguide gelijk ook uit het bootje gesprongen maar wij hadden goed geluisterd naar de briefing dus er was niks aan de hand. Het is niet zo erg om uit het bootje te vallen want het water is toch niet koud. Toen we toch in het water lagen geljk maar ff gezwommen, erg relaxed. Daarna weer het bootje in en verder raften. De tocht duurde uiteindelijk zo’n 3 uur. Vlakbij het einde was er nog een rots in het water wat ze de graduation rock noemde dus daar nog vanaf gesprongen daarna nogmaals uit het bootje gesprongen om zo naar het einde te zwemmen. We hebben veel foto’s van onze rafttrip maar deze zijn helaas niet digitaal maar ik probeer ze te scannen en om ze alsnog te posten op het internet. Aan het eind nog twee t-shirts gekocht en twee kettinkjes als souvenir. We waren op schema en we kwamen dus ook nog eens op tijd aan (het leek wel geregeld door een westers iemand, maar toch was de eigenaar (onze raftguide) Filippijns). Weer een rafting ervaring erbij, super! Op tijd terug in Cagayan de Oro, iets wat wij niet hadden verwacht dus nu iets vinden waarmee we de dag konden vullen maar eerst ff een hapje eten. Tijdens het eten besloten om na zoveel spanning te zorgen voor ontspanning dit betekent een MASSAGE! Heerlijk daar was ik wel aan toe. Dus wij opzoek naar een spa er bleek er 1 te zitten in een Robinsons Mall, jaja die komt bekend voor, volgens mij zit Robinsons overal in de Filippijnen. Dus wij er naar toe met de jeepney. Daar aangekomen bleek de spa in Robinsons al volgeboekt te zijn maar er zat er nog 1 buiten de mall, Body & Spa. Dus wij daarheen en ja hoor we konden meteen verder komen. Helaas moet ik jullie mede delen dat het wel lekker was maar niet zo lekker als in de Robinsons spa in Manila (het was ook niet zo duur als in Manila dus dat scheelt wel). Ze deden hier meer een shiatsu/reflexologie massage. Erg puntig allemaal en eigenlijk helemaal niet zo ontspannend. Dus dat wordt meteen een massage nemen in Manila als we terug zijn.
Daarna nog ff geshopt om zo nog wat aan onze afkickverschijnselen te doen. We zijn geslaagd met een tas want we hebben zoveel bagage in dit wordt volgens mij alleen nog maar meer dus een tas kwam wel van pas. Intussen is de tijd snel voorbij gegaan en was het weer tijd om wat te eten. Na het eten nog ff naar het internetcafe om nog wat mensen te mailen en m’n ma nog wat op te zoeken voor een plek om te slapen in Camiguin. Daar gaan we namelijk morgen naar toe. We hoefden gelukkig niet al te vroeg op dus ik maar besloten om te kijken wat voor herrie de discotheek ernaast maakt. Dus ik nog ff een drankje gedaan in Pulse de disco ernaast. Het was niet zo druk maar er was wel weer een live band aanwezig dus dat was wel weer tof. Een aantal drankjes gedaan en toen was het wel weer tijd voor het bedje. Wel relaxed dat het zo dichtbij het hotel is. Nu lekker slapen…

De reis naar Camiguin

9.15 ahhh…. Een beetje uitgeslapen. We gingen niet ontbijten bij het hotel vandaag want we waren het ontbijtbuffet zat. Dus ergens anders ontbeten en voordat we naar Camiguin zouden gaan hebben we nog een ticket geregeld voor de ferry naar Bohol, our next destination. We zijn echte eilandhoppers. Dus dat was geregeld en nu naar het hotel om uit te checken. Wij een motorella (tricycle, maar deze ziet er hier iets anders uit, ik zal er nog een foto van maken) gepakt naar het busstation (we zouden met de bus naar Balingoan rijden om daar de ferry te pakken naar Camiguin). Daar aangekomen weer mensen die gelijk onze koffers pakte en ons begeleidde naar de goede bus. Uiteraard niet voor niks allemaal. Het zou een busrit worden van ongeveer anderhalve uur. Ik had besloten om wakker te blijven om zo te genieten van de tocht. Toch is dit niet gelukt en ben ik wederom in slaap gevallen en heb ik weer 2/3 liggen slapen. Daar aangekomen stonden er weer mensen die bereid waren om onze koffers te dragen en uiteindelijk zijn we in een tricycle (alleen zonder bromfiets maar een gewone fiets) die ons naar de boot bracht. De boottrip duurde gelukkig niet zo lang en mission impossible II of III stond op dus ik heb deze keer niet geslapen. In Camiguin uiteraard weer mensen bereid om onze koffers te tillen maar ik had hier geen zin in omdat we nog niet wisten in welk resort/hotel zouden verblijven. Er was gelijk een man die ons zijn multicab aanbood om zo naar de plek van bestemming te komen. En ze praatten tegen mij ook maar ik versta ze niet dus heb ik maar besloten om niks terug te zeggen en dit werkt. Maar m’n moeder hevig in onderhandeling over de prijs enzovoorts. Uiteindelijk zijn we voor 500 peso weggebracht naar ons resort. In eerste instantie zouden we in het Camiguin Highland Resort verblijven maar dit bleek in de bergen te zijn en we wilden aan het strand. Dus ik had besloten om maar naar Paras Beach Club te gaan maar daarvoor werden we eerst naar twee andere Resorts gebracht maar dit was niet veel soeps. 1 Resort had zelfs allemaal gekke beestjes lopen over de vloer (dit deed me denken aan de vliegjes in Bali Lief) dus ik moest hier zo snel mogelijk weg. En nu zitten we dus in het Paras Beach Club want dit is het beste van de drie. Ik weet nu dat het lang zal duren dat dit allemaal wordt gepost dus dit als jullie dit hebben gelezen dan hebben jullie nog een hoop te gaan. Veel leesplezier toegewenst.

Day 2 in Camiguin

Vandaag hebben we een rustdag in gelast en zou het dus een erg relaxte dag worden. Na het ontbijt hebben we besloten om naar het centrum te gaan om daar geld te pinnen. Onderweg er naar toe kwam er een man langs die zijn motortje wel uit wilde lenen voor geld natuurlijk. Dus na een tijdje onderhandelen mogen wij zijn motortje voor 2 dagen gebruiken voor 10 euro (600 peso). Een erg goeie deal naar mijn mening. Dus erop gesprongen (het is een semi automaat) en na een tijdje wennen karren maar. Aangekomen bij het centrum (erg klein, het eiland is ook niet al te groot) op zoek naar een bank. Er zijn er op het eiland maar 2 en 1 ervan heeft maar een pinautomaat. Daar wezen kijken maar helaas konden we niet pinnen. Dat wordt morgen geld wisselen maar de euro exchange rate is laag hier. Ze hebben geen concurrentie dus ze kunnen het zelf bepalen. Misschien wordt het dan toch maar dollars wisselen aangezien we die ook nog hebben (bedankt linemate!). Daarna ff wat drinken want rijden in de zon kost veel vocht. Om nog wat informatie te geven over het eiland. Het eiland heeft 64 km aan asfalt rondom. Er is zeg maar 1 weg en die is rondom dus je kunt niet echt verdwaald raken. Het kleine eilandje heeft maar liefst 7 vulkanen, je leeft als het ware op een vulkaan. Er is hier dan ook geen witte stranden maar zwarte stranden. Er is wel een wit strand en dat ligt voor onze resort en wordt White Island genoemd. Maar naar het drinken weer terug naar ons Resort om zo onze dag te vullen met meer relaxte bezigheden. Daar aangekomen ff lekker gechilled aan een tafeltje en wat gegeten. Daarna is m’n moeder gaan slapen en ik ben ff naar de krabjes wezen kijken, muziek geluisterd en een beetje in m’n boek gelezen. Toen m’n ma weer wakker werd toch nog besloten om wat sight seeing te doen. Dus het motortje gepakt en naar de Sunken Cementery en Old Church Ruins. Erg mooi allemaal en alles komt met een view to a kill. Op de terugweg kwamen we een groep dansende mensen tegen. Het waren allemaal kinderen die aan het oefenen waren voor een parade. Erg leuk om te zien en het werd gechoreografeerd door twee homo’s, was wel te verwachten hier eigenlijk. Maar ze deden het wel goed en het beloofd een leuke dansshow te worden. ’s Avonds heb ik gedart met iemand van het hotelstaff en een Filippijnse meid. Deze meid hoorde bij een groep van vier. Deze meiden waren van plan om dronken te worden en waren flink wat bierries aan het drinken. Op een gegeven moment zagen ze dat we onze raftkettinkjes om hadden en werden we meteen uitgenodigd om ook mee te komen drinken. Dus ik ook aan de bier (Red Horse, wel een lekker biertje). Een beetje kletsen met de meiden (eigenlijk vrouwen want ze liepen alweer tegen de 30). Het was hun afscheidsvakantie voor 1 van de meiden, want deze ging werken in Amerika als dokter. Op een gegeven moment kwam de moeder van diegene die naar Amerika erbij en werd mijn moeder ook gevraagd om een biertje te drinken. Jaja dus we waren met ze allen aan het bier. Het werd erg gezellig maar we moesten toch op een gegeven moment naar bed. Morgenochtend gaan we naar White Island en doen we nog meer sight seeing (using the bicycle).

Caminguin day 3

Oooowwww….. Damn wat voel ik me rot (a light hangover). Jaja, waarschijnlijk gister iets teveel Red Horso op. Ik was later wakker dan gepland dus dit wordt nog niet naar White Island maar wel sight seeing. Na een poging om ontbijt te eten toch nog maar ff naar bed op nog wat op te laden. Aaaahhh…. Dit is beter wakker worden. Nog een poging gewaagd om nu maar wat sight seeing te doen. Dus op naar ons motortje, deze heeft 100cc, 4 traps semi automaat, genoeg plek voor 3 (althans er zitten er gemiddeld 3 op zo’n motortje), benzine en wat zie ik nu? Ook nog een lekke voorband. Dit betekent weer een delay voor onze tocht rondom het eiland. Dus ik op weg naar een plek om de band te laten maken. Er was er 1 vlakbij ons in de buurt dus ik er naar toe gereden aangezien het erg warm is en geen zin had om te lopen. Het banden plakken gaat er hier heel anders aan toe dan in NL en het waren erg relaxte mensen, ze waren erg nieuwsgierig en we hebben met gebrekkige communicatie toch nog een leuk gesprek gehad. Het koste uiteindelijk geen drol dus maar wat tip gegeven want het waren tenslotte aardige mensen. Terug naar Paras om m’n moedertje op te halen want deze is daar gebleven. Opgehaald en nu onderweg naar downtown om eerst nog wat geld te wisselen en voor mij nog een poging om wat te eten. Ik was ook van plan om heel wat te drinken aangezien ik nog een beetje uitgedroogd was van gisteren. Na onze break werd het toch echt tijd om wat sight seeing te doen. We hebben besloten om heel het eiland rond te rijden, een waterval te zien en een hot of coldspring. De eerste bestemming werd de waterval (Katibuasan Fall) de tocht hierheen was werkelijk waar fantastisch. De berg op rijden naar de waterval toe was echt prachtig. We hebben genoten van onze tocht hierheen en aan het eind was het nog niet geasfalteerd wat het erg leuk maakte. Daar eenmaal aangekomen werd het alleen nog maar mooier en het is echt een prachtig stukje natuur! Ik heb foto’s gemaakt en ik hoop dat ik ze binnenkort kan posten. Na onze waterval sight seeing terug om zo verder te rijden rond het eiland. Het rondrijden alleen al is een beleving op zich. Overal waar je rijdt is het werkelijk waar prachtig. Het is erg relaxed gevend met de wind door je haar en weinig tot geen verkeer op de weg. Onze volgende stop werd een merienda break bij een lagoon (een zoutwater lagoon om precies te zijn). Daar aangekomen waren we nu op de helft van onze tocht rondom het eiland. Daar heerlijke calamaris op en was het weer tijd om verder te gaan want we wilden wel weer terug zijn voor donker. Op onze tweede helft van onze fantastische rit rond het eiland nog langs een coldspring. Weer een fantastische rit er naar toe maar de coldspring was niet echt spectaculair. Het was een klein klein waterbasin waar het water koud is (coldspring). Het werd alweer laat en het werd weer tijd om verder te gaan. Ondertussen hebben m’n moeder en ik geen billen meer over want het bleek wel een lang stuk en zo lang zitten was toch niet zo bevorderlijk voor onze kont. Het rondrijden door Camiguin was werkelijk geweldig en het mooie vond ik is waar je ook komt er is overal een basketballcourt te vinden. Terug gekomen m’n moeder nog even kijken bij de kindertjes die aan het dansen waren (jaja de bakla’s laten de kindertjes elke dag hard werken voor de dansshow). Ik was terug gereden naar Paras want de man waarvan we de scooter hadden geleend zou deze binnenkort ophalen. Ik had besloten om nog wat te relaxen met goede muziek in de oren totdat m’n moeder kwam en we een hapje gingen eten. Wat de avond ging brengen wisten we op dit moment nog niet. We zouden vroeg naar bed gaan want morgen zouden we vertrekken om 12.00 naar Bohol en we moesten nog naar White Island. Na het eten ff wat verfrist en toen ik terug kwam was m’n moeder aan het praten met de mensen van de receptie en die hadden besloten om me mee te nemen naar de disco. Dus ik dacht cool naar de disco en ditmaal niet alleen maar met een crew . Maar toen dacht ik, ik heb geen disco gezien over heel dit eiland. En toen vertelden ze me ook nog dat we er lopend heen gingen. Toen zei ik dat ik toch maar niet mee ging want ik dacht dat het ver zou zijn en lopen met deze hitte is niet fijn. Maar wat bleek nou ze hebben een basketballcourt omgebouwd tot een disco met speakers en lichten. En deze bleek in de buurt te zijn en toen toch maar besloten om mee te gaan. We zouden al om 8.30 richting de disco gaan wat ik nogal vroeg vond maar ja. Een andere receptioniste (Margie) kwam me ophalen en ze vroeg of ik met haar mee ging of ging wachten op de rest. Ik had besloten om met haar mee te gaan aangezien ik niet veel te doen had. Margie was met twee vriendinnen (deze waren zusjes van elkaar). Dus van het stappen in m’n uppie bevorderd naar het stappen met 3 vrouwen (niet slecht dacht ik zo ;), het gaat de goede kant op, minder last gehad van de bakla’s). We zouden eerst nog langs 2 andere vriendinnen gaan want die zouden ook mee gaan maar deze gingen uiteindelijk niet mee maar zouden misschien later komen. Dus nu lopen naar de disco. Het was inderdaad niet ver en onderweg vertelden ze me dat ze m’n bodyguards waren en dit bleek ook wel zo want ze waren erg protective over me. Niks mocht me gebeuren want ik was hun gast. Best grappig om beschermd te worden door 3 vrouwen. Daar aangekomen was het nog niet druk en was ik dus ook nog niet in de mood om te dansen aangezien er alleen maar bakla’s aan het dansen waren. Ondertussen werd ik ook nog eens voorgesteld aan bakla’s waar ik het dus helemaal niet mee eens was en dit direct doorgaf aan m’n crew. Zo nu werd ik er dan ook voor beschermd, dat is een goed gevoel. Ik had wel trek in een drankje en dat kon alleen om het basketballcourt, we stonden er nu nog buiten. We konden kiezen om naar binnen te gaan voor 20 peso per persoon maar dan zonder tafel en 200 peso voor een tafel van 4. Dus ik een tafel voor ons genomen van 4, wel zo aardig want ik was tenslotte uitgenodigd door hun. Wij naar onze tafel en ik naar de plek waar we drinken konden halen. Ik wilde een rum and coke maar dit kon niet, je kon alleen maar een flesje Tanduay Rum kopen (dit is Filippijnse rum) en een grote fles cola (1L). Toen dacht ik dat dit een dure grap zou worden maar alles viel helemaal tegen. Een flesje Rum kostte 45 peso (iets van 60 eurocent, je hoort het goed 60 eurocent ;)) en een fles cola kostte 35 peso (dus bij elkaar geen drol). Ik meteen m’n bestelling gedaan van een flesje rum, een fles cola, en 2 kleine flesje cola en een flesje sprite. De softdrinks waren voor de dames want die bleken niet te drinken. Dus daar zat ik dan met m’n fles rum en fles cola helemaal voor mij alleen. Iets teveel van het goede dacht ik op dat moment. Maar gelukkig gingen ze wel iets drinken. Na ff gezeten te hebben aan de tafel even de dansvloer opgegaan en wat gedanst. Ondertussen kwam onze andere receptioniste (snooky) met haar vriend en onze dishwasser langs. De rum en cola was op dus ik meteen nieuwe gehaald en wij met z’n alle lekker verder drinken, kletsen en dansen. Op een gegeven moment kwam er een groepje mensen waarvan er 2 mensen een big ass gun bij zich hadden. Dit bleek politie te zijn want de dikke man die erbij was, was de mayor. Cool, de Mayor zat gewoon naast ons met zijn eigen tafel. Jaja ik voelde me best big pimpin’ en dit werd nog meer toen een van zijn politiek vriendjes naar onze tafel kwam en vroeg of ie met een van mijn dames mocht dansen. Ik vertelde hem dat hij te oud was en dat dit niet mogelijk was. Die gast was wel erg dronken en kwam telkens terug en de dames hadden toen besloten om toch ff snel wat te dansen met die gast. Later die avond kwamen er nog wat andere mensen van het Paras Beach Resort staff. Ja het was een goede ervaring zo in de buitenlucht op een basketballcourt (ohja steefcake, ze hebben hier echt alleen maar basketballcourts en helaas geen deutsche meister). Ook was er een meisje bij ons aan tafel geschoven die telkens bleef zitten als wij op de dansvloer waren, wat bleek nu ze zat lekker aan de rum. Aan het eind van de avond was ze dan ook behoorlijk de weg kwijt (hahahhaha). Telkens als er problemen bleken te komen dan werd ik meteen geescorteerd naar m’n tafel met drie dames op me heen, jaja ze deden hun werk goed om me te beschermen. Rond een uur of 1 bleek er weer problemen te komen en ze hadden besloten om me maar naar huis te brengen voordat er echte gevechten zouden komen. Dus ik veilig naar huis begeleid en ze bedankt voor een geweldige avond. Dat wordt moeilijk opstaan morgenochtend om naar White Island te gaan. Hopelijk lukt het.

Camiguin day 4 en vertrek naar Bohol

Hhhhmmmm…. Niet slecht ik was om 7.15 alweer wakker en dat was op tijd om nog naar White Island te gaan. Eerst nog ff ontbijten en daarna de banka (een klein bootje) gepakt naar White Island. Daar aangekomen een prachtig uitzicht (zie foto’s) op vulkaan Hibok Hibok. Het was een prachtig wit strand en super klein. Daar op het eiland was m’n moeder nog wat Filippino’s tegengekomen van Vancouver, erg aardige mensen en adressen uitgewisseld. Daarna nog ff wat gezwommen, gesnorkeld en wat gelezen (ben nu op de helft van m’n boek). Toen kwam onze Banka ons ophalen en was het tijd om toch nog een duik te nemen in ons zwembad en daarna pas inpakken. Na het inpakken was het tijd om afscheid te nemen van het Paras Beach Resort staff. Het was een erg aardige staff en in de tijd dat we daar waren hebben we toch een band gekregen met ze. Ja ze hebben een groot aandeel gehad om ons een aangenaam verblijf te bezorgen. Toen de multicab in om eerst de ferry te nemen naar Belinguan waar we de bus zouden pakken naar Cagayan om daar weer een ferry te nemen naar Bohol (deze trip zou ongeveer een uurtje of 15 duren). Vertrokken om 12.00 stipt, dit moet ook wel want wij zijn intussen wel geïntegreerd naar Europese standaarden. Dit hebben we zo geregeld omdat we de ferry naar Balinguan van 1 uur wilden pakken. Dit ging echter niet door want dat schip mocht niet weg van de coastguard. Dus moesten we nog een uur wachten. Uiteindelijk werd het allemaal erg krap om de ferry te pakken naar Bohol. Gelukkig is het wel gelukt. De ferry naar Bohol stelde niks voor maar we sliepen gelukkig wel in de airco. We sliepen in een ruimte en daar stonden allemaal bunkers om te slapen. Dus onderweg een hoop gesnurk gehoord van de medemensen. Ik ben niet meteen gaan slapen en heb twee en een halve film gezien. The world is not Enough, Transporter en Transporter 2 (voor de helft want ze besloten om 23.00 de film te stoppen, that totally sucked!). We zijn nu in Bohol in het huis van een vriendin (Edah, een bekende voor Cecil, nietwaar?). We zijn daar aangekomen vanochtend om 8.00. Onze spullen uitgepakt en gesetteld. Nu eerst even naar een Shopingmall (jaja nog steeds last van onze afkickverschijnselen) om daar wat te eten, goede koffie te drinken en ik heb m’n mail gecheckt en nog wat mensen gemaild. Na ons bezoek aan de shoppingmall zouden we nog ff naar het strand gaan. Voordat we naar het strand gaan gingen we eerst nog naar een grot toe. Voor m’n moeder jeugdsentiment want ze was daar jaren geleden (ongeveer in de jaren tachtig) voor het laatst geweest met m’n tante Loy. Daarna richting strand en we hadden besloten om naar Bohol Beach Club te gaan. Daar aangekomen lekker gechilled bij het strand en het zwembad. Daar zijn we een nederlander tegengekomen die met z’n Filippijnse vriendin op vakantie was. Morgen gaan we naar de Chocolate Hills en hun gaan mee. Lijkt me gezellig. Dit was het dan alweer en jullie hebben alweer een hele hoop gelezen. Hopelijk hebben jullie nog wel zin om verder te lezen wat ik allemaal heb meegemaakt. Jaja, dit is echt een megapost volgens mij.

Chocolate Hills, Loboc Tarsien and Floating restaurant

Opgestaan en redelijk geslapen aangezien we geen airco hier hebben. De zon scheen ook al heerlijk in ons kamertje dus we waren niet al te laat op. We kregen geen ontbijt aangeboden wat vreemd is voor een land als deze want ze zijn hier namelijk altijd super gastvrij. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de onderlinge ruzie die de familie ondergaat. Dus m’n moeder had besloten om vanavond maar ergens anders te gaan slapen (in een hotel of resort), dit leek mij wel een strak plan want dan slapen wij weer in een kamer met airco (hhmmm… heerlijk!). Maar eerst naar Chocolate Hills. Onze driver had eerst nog een afspraak en alles begon een beetje uit te lopen. We hadden namelijk met onze hollandse vriend en filippijnse vriendin afgesproken bij een koffie tent om 10.00. Uiteindelijk kwamen we bij de koffie tent om 11.00 ofzo. Jaja, dit is wel lekker filippijns. Maar daar eenmaal aangekomen geen hollander, dus wij zoeken waar die uit kon hangen, want we waren bij een koffie tent in een shoppingmall. Wat bleek nou, ze zaten bij het andere filiaal van de koffie tent. Dus snel daarheen gereden om ze op te halen en door te rijden naar Chocolate Hills. Maar voordat we daarheen konden moesten we eerst nog een nichtje ophalen van de driver. Jaja, sinds we hier zijn zijn zij op een free tour door Bohol en nemen ze iedereen mee. Daarna konden we dus echt op pad naar de Chocolate Hills. Het is ongeveer een uurtje en iets meer rijden en ik heb uiteraard heerlijk geslapen in de auto. Toen ik wakker werd, werd mij gevraagd of ik nog een stukje wilde rijden en zo gezegd zo gedaan. Aangekomen bij de Chocolate Hills genoten van een prachtig uitzicht van bolletjes bergen (zie foto’s). Normaal zijn deze bruin maar door de regentijd zijn ze begroeid met planten en bomen en dus groen. Het is een prachtig natuurlandschap om naar te kijken. De reden waardoor deze bollen zijn ontstaan is jaren maar dan ook jaren geleden ontstaan door koraal vorming. Na de prachtige sight seeing hier tijd voor een biertje, zoals onze hollandse vriend Matthijs wilde, en een klein snackje. Daarna werd het doorrijden naar de Loboc Tarsiens, dit zijn de kleinste aapjes ter wereld. Daar aangekomen konden we duidelijk zien waarom (wederom zie foto’s). Het zijn echt super schattige kleine aapjes en ze zijn alleen hier in Bohol te vinden. We mochten ze aaien en we hebben er 1 in onze hand gehad, ze voelden erg zacht aan. In de buurt van de Loboc Tarsiens lag het floating restaurant, dus wij daarheen voor diner. We waren met z’n zevenen en we hebben een boot gehuurd voor 17 euro’s en daar aan boord hebben we een buffet genomen. We zijn over de rivier gevaren en onderweg hebben we heerlijk gegeten. We eindigden bij een kleine waterval en we hebben genoten van onze trip over de rivier. Best cool om zo’n bootje af te kunnen huren, kost werkelijk waar geen drol. Na onze diner op weggegaan naar huis. Maar we zouden ergens anders verblijven en dit is uiteindelijk Bohol Tropics geworden, een prachtig resort aan de baai en dichtbij het centrum. Onze vrienden Matthijs en zijn vriendin Arlene komen misschien morgen ook hierheen, gezellig. Nu nog ff wat gedronken en straks nog ff snel de disco checken die bij het resort hoort. Morgen wordt het een rustdag en doen we werkelijk ons best om niks bijzonders te doen.
Tot zover dan maar weer want jullie hebben alweer een hoop achter de rug qua lezen.

Onze vriendelijke groeten aan jullie allen,

John