A week in the Province

A week in the Province

Maandagochtend, we zouden rond een uur of twaalf vertrekken naar the province as we like to call it. Het ligt ten noorden van Manila en daar hebben we ook familie. Maar voordat we konden vertrokken moesten we eerst even naar het ziekenhuis aangezien ik nog steeds aan het hoesten was. Dus naar het ziekenhuis voor een check-up en daar had de dokter besloten dat ik m’n medicijnen voor m’n astma moest blijven nemen en ik kreeg een antibiotica kuurtje om het hardnekkig slijm weg te krijgen. Na dit bezoek was het inmiddels alweer na twaalven dus we gingen later vertrekken. M’n oom zou de medicijnen brengen aangezien hij als apotheker werkt. Dus we zijn uiteindelijk vertrokken om 14.00. We zouden eerst langs de vrouw (Rachel) van m’n neef Ronnie gaan. Ronnie was er zelf niet want hij was werken. We kwamen aan in bij Rachel rond een uur of 17.00. De busrit er naar toe was very bumpy. Maar desondanks de bumpiness heb ik uiteraard toch kunnen slapen. Daar aangekomen kennis gemaakt met Rachel en haar zoontje Axl en haar ouders. Het zijn erg aardig mensen en we hebben daar onze nacht doorgebracht voordat we naar m’n tante Loy gingen die in Tarlac woont. De volgende dag vertrokken naar m’n tante in Tarlac. Eerst een tricycle genomen en daarna een bus. We zouden twee nachten doorbrengen in Tarlac en daarna doorgaan naar Pangasinan om daar nog wat familieleden te bezoeken. Aangekomen in Tarlac tijd om te eten ;). Deze dag niet veel bijzonders gedaan, gewoon lekker gerelaxed en gechilled. De volgende dag zouden we naar m’n ooms (Dan) zijn veehouderij gaan. De volgende dag dus naar de veehouderij gegaan. Zijn veehouderij bestaat voornamelijk uit het groeien van kippen. Hij krijgt kuikentjes als ze 1 dag oud zijn en groeit ze tot de 35e dag. Hij wordt dan ook betaald puur voor het groeien. Zijn veehouderij is 3.7 hectare groot en hij heeft daar zo’n 72.000 kippen die hij kwijt kan. Ook heeft hij nog koeien, geiten en varkens. Ik heb nog geprobeerd om op een koe te rijden maar toen ik erop zat verzette het beest geen poot dus dat was niet echt boeiend. Ook heb ik op een of ander hi tech soort van auto gezeten, was wel lachuh. Ik heb er een foto van en ik hoop deze binnenkort te kunnen posten. Na een uurtje of 2 bij de veehouderij te zijn geweest was het wel weer tijd om terug te gaan voor lunch en een siesta. Na de siesta zouden we naar een restaurant gaan om te eten. Voor het eten zouden we eerst de moeder van m’n oom bezoeken van die was erg ziek. Na het bezoek aan het ziekenhuis op naar het restaurant genaamd Isdaan. Het zijn namelijk allemaal aparte soort van open hokjes waar een tafeltje staat waar je kan eten. Het is bekend om zijn verse vis, welke we niet hebben genomen. Klink wel logisch of toch niet? Het is een behoorlijk groot restaurant waar je meerdere activiteiten kan doen. Zo kan je ook borden, bekers en tv’s gooien naar een muur. Dit is erg leuk aangezien ze de muur hebben bekladderd met termen zoals, shoonzoon, schoondochter, schoonouders, baas, leraren etc. Je kan dus kiezen waar je op gooit en je moet dan ook een filipijns scheldwoord roepen voordat je gooit. Een goeie manier om je stress en agressie te uiten! Dit heb ik dan ook gedaan samen met m’n neefje (Joshua). We hebben samen aardig wat schaaltjes en bekertjes gebroken ;). De volgende dag zouden we dus vertrekken naar Pangasinan en m’n tante Loy zou meegaan maar dit ging niet door aangezien de moeder van m’n oom Dan in de ochtend gestorven was. Wij zouden na het bezoek aan Pangasinan vertrekken naar Manila maar we hebben besloten om te blijven zodat we de begrafenis konden bijwonen van m’n oom Dan’s moeder. Ditmaal geen busreis naar Pangasinan maar we hadden een auto (de auto van m’n nicht Tess, sorry TJ but if you translate and read this people know you as Tess because i’ve mentioned your name to them as Tess, didn’t know by then you didn’t like it, hehehe). Dus ik kon roekeloos rijden aangezien dat de rijstijl is hier. Heerlijk lekker niet aan de regels houden en toeteren wanneer jij dat wilt. Naar een uur of twee gestopt en eerst een tussenstop om een oud vriendin van m’n moeder te bezoeken. Zij ons getrakteerd op een lunch en daarna was het door naar Pangasinan. Daar aangekomen was iedereen blij m’n moeder te zien aangezien m’n moeder daar voor een groot deel is grootgebracht. De mensen zijn daar erg gastvrij. Mijn persoonlijke missie was om Merengue te eten wat een heerlijk zoete verwennerij is, hehe ;). Het lekkere eraan is dat je het vers kan eten omdat ze het zelf maken! ’s Avonds zijn we naar twee wake’s gegaan. Als hier iemand sterft houden ze eerst een Wake (die houden ze enkele dagen voordat ze de begrafenis houden), tijdens de wake kunnen mensen hun laatste afscheid nemen van de overledenen. Ook is het traditie gebonden dat je tijdens het bezoek geld geeft. Tijdens de wake krijg je eten en drinken en wordt er veel gelachen en zelfs gegokt. Het is een aparte ervaring en het is dan ook geen sombere gelegenheid de wake zelf. Na de wake terug naar onze slaapplek en rusten. De volgende dag geen plannen anders dan terug te rijden naar Tarlac. Maar voordat we dat zouden doen hebben m’n ma en ik een manicure en pedicure gehad. Best grappig, een beetje persoonlijke verzorging kan geen kwaad. Ik denk dat ik in Manila maar weer snel voor een massage ga ;). M’n moeder had verteld om onze familieleden mee te nemen naar Jolibee aangezien enkele van hun nog niet naar de nieuwe Jolibee waren geweest. Voor hun is het bezoeken van Jolibee een groot uitje. Iedereen had er dan ook erg veel zin in, best grappig om volwassenen blij te zien als ze naar Jolibee gaan aangezien het te vergelijken is als volwassenen helemaal blij zijn als ze een Mac Donalds bezoeken in NL. Het was dan ook een erg gezellige aangelegenheid en het is leuk om je familie te kunnen trakteren wat voor ons simpel is en voor hun iets speciaals is. Na onze lunch bij Jolibee terug om onze spullen te halen en was het tijd om naar Tarlac te gaan. De familieleden in Pangasinan gingen ook naar Tarlac om de wake van de moeder van m’n oom Dan bij te wonen. Deze keer zou de reis maar 1,5 uur duren aangezien we een andere route namen. Het was weer lekker racen en roekeloos rijden, eigenlijk mag ik het niet eens roekeloos noemen want ik viel helemaal niet op aangezien het gewoon normaal is. Lekker inhalen over een doorgetrokken streep, een beetje afsnijden en ga zo maar door, heerlijk. Inmiddels is het alweer vrijdagmiddag en zouden wij blijven tot zondag na de begrafenis. Om het weekend samen te vatten zijn we veel bij de wake geweest en heb ik nog wel de mogelijkheid gehad om een starbucks te bezoeken samen met m’n nichtje Tess (A.K.A. TJ). Starbucks really rulez en zal ik zeker afkickverschijnselen vertonen in NL. Zondag was de begrafenis en onze terugreis naar Manila.
In manila hebben we een uur moeten wachten op een taxi wat behoorlijk op mijn zenuwen werkte. Tijdens dit uur is m’n telefoon gestolen dus m’n nummer is niet meer geldig, jaja dit is de 2e keer. Ik was zo druk bezig met een taxi zoeken dat ik was vergeten m’n telefoon in een ander vakje te doen van m’n rugzak. Nu viel m’n telefoon nog al op en daarom is ie dan ook gejat. Dus dat maakte me nog meer gefrustreerd want toen ik erachter kwam hadden we nog steeds geen taxi. Toen we eindelijk een taxi hadden werd deze ook nog eens aangehouden en kreeg onze taxichauffeur een boete. Ja aan pech niet te weinig deze dag. Maar om het goed te maken had m’n moeder besloten om te gaan eten in een lekker luxe restaurant waar we onze westerse roots tegen zouden komen. In La Guernica zijn we dan ook goed bediend en hebben we echt heerlijk gegeten. We hebben een heerlijk rood wijntje genomen bij onze Chateaubriand. Maar voordat we aan ons hoofdgerecht begonnen hebben we eerst nog lekker champignonnetjes genomen en een caeser salad. Heerlijk. Als toetje hebben we geflambeerde mango balletjes met een scoop vanilla ice genomen. Ja het was werkelijk waar heerlijk genieten in een ambiance wat erg westers leek. M’n moeder had koffie genomen in het restaurant zelf en ik moest uiteraard koffie hebben van Starbucks dus ik naar starbucks en m’n moeder lekker naar huis om te gaan slapen. Nu ben ik klaar met m’n update en zal ik ook wat slaap pakken aangezien ik dat wel kan gebruiken. Tot zover weer en tot de volgende keer.

Greets from the Philppines,

John