Live from Manila

Wederom een lange post, veel plezier met lezen!!

Live from Manila day 3

Het is weer een mooie dag in Manila. We worden elke dag wakker met het zonnetje in ons gezicht. Dit is een zeer prettige verwelkoming van de dag (zeker in deze tijden, ik hoorde dat het bij jullie (niet voor de mensen studerend in het buitenland) niet meer warmer wordt dan 10 graden). Hier is het nog altijd erg warm, zo rond een graad of 28-30 :). Dus opgestaan met het zonnetje en toen ontbeten. Erg lekker allemaal maar wat stond er op de planning van vandaag. Eigenlijk niet veel bijzonders. Ik had besloten om naar Robinsons (een shoppingmall in de buurt) om m’n foto’s te posten en m’n moeder zou naar een laundry gaan om de was te laten doen (welke vlakbij de Robinsons is). Dus wij op pad richting Robinsons, zegt m’n moeder tegen me, ‘Zullen we naar Starbucks gaan, ik heb lange tijd geen goede koffie op’. Ik zei: ‘uiteraard moeder, wat een goed idee’. Zo gezegd zo gedaan (maar eerst nog ff de was gedropt). Ik een Caramel Machiato op en m’n moeder een simpele Cappuccino (voor starbucks erg simpel), Starbucks is still one of the best coffee’s to get! Na een goede kop koffie dus naar het internetcafe gegaan samen met m’n moeder. M’n tante Loy zou langs komen en we hebben haar maar gesmst om te zeggen dat we in Robinsons zaten, vervelend als ze aanbelt en er is niemand. Na een halfuurtje verscheen ze bij het internetcafe, samen met de dochter van m’n ome Jun (Maureen). Weer een erg leuke ontmoeting met familie. Maar wat doe je na internetten en een familie ontmoeting? Familie mee uit eten nemen natuurlijk en waar kan je dit het best doen? In de grootste shoppingmall die Azië kent!! De zogehete Mall of Asia. Dus wij een taxi genomen van shoppingmall (Robinsons) naar shoppingmall (Mall of Asia) en 20 minuutjes later kwamen we daar aan. Aangezien het de grootste shoppingmall is heb je nogal veel keus in eten, dus de vraag was waar gaan we eten. M’n moeder had trek in sushi dus wij op zoek naar een japans restaurant. En uiteraard geslaagd, onderweg kwamen we zelfs een treintje tegen (welke kosteloos is) om zo rond op verschillende plekken te komen van de Mall of Asia (jaja, je hoort het goed, het is zo groot dat ze zelfs een treintje hebben ;). Dus aangekomen bij de japanner, dus ik gelijk aan de spare-ribs (spare-ribs hoor ik jullie denken, jaja, spare-ribs (ze zagen er gewoon erg lekker uit op het plaatje, en ik ben nog niet echt een sushi fan). Er zat zelfs casave (casave is echt super, niet waar surinaams etenende vrienden :), voor diegene die nog nooit cassave op hebben snel proberen!!). Maar er was natuurlijk ook sushi aanwezig want m’n moeder had daar trek in. Uiteindelijk stond er weer genoeg op tafel en wij lekker smikkelen en smullen (sushi ain’t that bad afterall, maar ik ben nog niet zo’n doorgewinterde sushi eter als jou hoor Melvin). Na het heerlijke eten zijn we dus maar gaan shoppen aangezien we in de grootste shoppingmall in Azië waren. Maar je kan er niet alleen maar shoppen in Mall of Asia, nee nee, je kan er ook SCHAATSEN (jaja Ben ik heb een ijsbaan gevonden, ze spelen er zelfs ijshockey, dus binnenkort maar ff checken of ik een keertje mee kan spelen, of ik de breakout kan oefenen daar betwijfel ik hoor Ben, but i’ll keep you up to date!). Dus ik samen met m’n nichtje Maureen ff schaatsen. Jullie weten dat ik aardig kan schaatsen (mag ook wel want ik doe het al zo’n 17 jaar), dus ik vol zelfvertrouwen het ijs op! Dus ik ga het ijs op en wat merk ik, m’n gehuurde schaatsen (figuurschaatsen) zijn bot (no big surprise though) dus het was wel even onwennig. Maar er was nog niks aan de hand. Eerst rustig aan en m’n nichtje begeleiden langs de boarding. Een stukje verderop dacht ik ff naar m’n moeder te schaatsen en met volle trots zette ik in en daar ging ik dan, vol op m’n smoel! Je hoort het goed, vol op m’n smoel (beeld je in: armen gestrekt ongeveer 1 meter vliegend voor ongeveer een seconde en toen klap op het keiharde ijs (het ijs is best hard zonder bescherming. Ik was namelijk ff de karteltjes vergeten van m’n gehuurde figuurschaatsies. Daar ging al m’n zelfvertrouwen en ik leek op een rookie die voor het eerst aan het schaatsen was. Ik wilde natuurlijk laten zien dat ik de lauwste schaatsende filipino was maar dat ging dus mooi even niet door. Na een tijdje schaatsen ging het wel aardig maar toch wel angstig. Ondertussen waren m’n moeder en m’n tante al wezen shoppen en stonden ze later van boven te kijken. De zamboni (het autootje was het ijs dweilt) moest het ijs op en wij dus eraf. Wij besloten om maar te stoppen want iemand leren schaatsen op botte schaatsen is geen doen (de taal zit ook niet echt mee). Dus op naar het shoppen. Maar de tijd vliegt snel (specially when you’re having fun) dus was het tijd voor merienda (merienda is snacktijd) dus wij op zoek naar een snack maar ik zat eigenlijk nog wel vol. Kwamen we aan bij een Delifrance (die zit ook overal tegenwoordig), zeg m’n moedertje weer, ‘heb je anders trek in Starbucks John?’. Ik antwoorde hetzelfde dus wij weer naar Starbucks (dit keer een white Mocha genomen, m’n moeder ging voor de Caramel Machiato) maar het was nog altijd snacktijd dus wij een gebakje erbij. Ik een oreo cheesecake (cheesecake so rules!!) en de een chocolade torte en een plakje cake. De oreo (een heerlijk koekje welke je zeker een keer in je leven heb moeten gegeten!) cheesecake was werkelijk waar verukkelijk, maar ik kon het niet helemaal zelf op want ik zat gewoon nog te vol van de japanner. Na dit bezoek aan Starbucks terug naar Robinsons (jaja we worden echte shoppingmall hoppers) want m’n ma was waarschijnlijk haar bril vergeten bij Starbucks of het internetcafe (helaas lag de bril op beide plekken niet, uiteindelijk blijkt dat ie gewoon thuis lag).
Nu ga ik wat vertellen wat vreemd is, het past namelijk nog niet in onze routine maar moet het wel gaan worden. Ik ben naar huis gegaan (m’n moeder ging nog ff shoppen, want m’n tante en m’n nichtje blijven slapen in het hotel en ze hadden een pyjama nodig) om te gaan fitnessen (hopelijk volhoudend zo’n 2-3x per week). Ik heb weer hard getraind en ik denk (hoop kan ik beter zeggen) dat ik op z’n minst m’n oreo cake eraf heb getraind.
Ik hoor allemaal al slechte berichten met vragen over of ik nog wel kan lopen als ik terug kom, of ik al op een tonnetje lijk en ga zo maar door. Dit is uiteraard niet vreemd omdat ik in elke post wel een aantal keer vertel over het eetfestijn hier. Maar ik vertel nu eenmaal graag over eten en voor de rest doen we nog niet zoveel boeiends hier (komt nog wel want we gaan nog rondreizen door de Filipijnen en dan hoop ik ook een hoop mooie (speciaal voor jou Rob) natuur foto’s te maken (hahaha). We blijven hier een week en daarna zullen we op reis gaan (jullie blijven uiteraard op de hoogte.
Op de planning staat dat we zaterdag naar pagsanan falls (schrijf ik het zo goed pa?) een stukje jeugd sentiment van 13 jaar geleden.
Tot nu toe is alles zeker erg flex op 1 ding na dan. Er zijn namelijk erg veel bakla’s (homo’s) hier in Manila en schijnbaar ben ik erg in trek. Het begint eigenlijk al in Singapore. Daar werkte een filipijnse jonge (bakla) en volgens mij had hij een oogje op me, gelukkig was daar ook een filipijns meisje dat werkte daar en die had ook wel een oogje voor me. Dus dat was nog wel gebalanceerd zeg maar. Maar hier in het hotel werkt onze liftbakla (jaja we hebben hier liftservice, helaas zijn we niet meer in staat om de knopjes zelf in te drukken, misschien toch teveel gegeten :)) en die heeft waarschijnlijk ook een oogje op me, en vandaag zoals je al eerder hebt kunnen lezen zat ik in de fitness en ja hoor werd ik aangesproken door een bakla (they’re fuckin’everywhere). Dus das wel minder tot nu toe. Het is moeilijker voor me om contact (and i’m not turning gay, not even for a million!) te krijgen met meisjes dan met jongens hier (das echt super slecht, but no worries voor jou Lief).

Manila day 4

Vandaag de dag laat wakker (9.45). Om 10.00 sluit het ontbijtbuffet dus voor mij geen buffet deze keer. M’n moeder en m’n tante Loy waren wel geweest dus hun buikje zat weer lekker vol. Het buikje van m’n nichtje Maureen en ik was nog niet gevuld dus met z’n alle naar Robinsons, m’n nichtje en ik naar Jolibee (soort van mac donalds, voor mij ook jeugdsentiment) en m’n tante en m’n ma naar Starbucks. Wij na het eten uiteraard ook naar Starbucks (hmmm… wat blijft de koffie daar lekker). Na het lekkere koffie drinken m’n tante en m’n nichtje op een taxi gezet want die gingen weer naar huis. Daarna gingen wij naar een reisbureau aangezien de verhalen best eentonig worden (shoppen, eten, shoppen en eten), dus daar moest verandering in komen. We gingen nog reizen door de Filippijnen dus we moesten alleen nog ff verzinnen waar we begonnen. Maar eerst ff gevraagd hoe duur de vluchten waren en welke vluchten er zijn. Nu alleen nog plannen en boeken en dan horen jullie snel hoe dat plan eruit gaat zien. Maar deze dag is nog anders dan andere dagen want we zijn weer wezen trainen vandaag. M’n moeder had gisteren de kans niet om te trainen dus vandaag trainen (ik hoefde eigenlijk niet want ik had al getraind gisteren maar m’n moeder zei ga toch mee dus maar gedaan). Wij ons te pletter gewerkt in de fitness en we hebben denk ik weer een starbucks koffie weggewerkt (schiet niet op zo). Na al dat ploeteren uiteraard relaxen, dus wij gechilled met een drankje en een snackje (misschien zouden we 3x per dag moeten fitnessen om alles te verbranden :)). Mn moeder had m’n oom Rudy gebeld (man van Tante Cora, die we eerder hadden ontmoet) en die zouden langs het hotel komen rond een uur of 17.00. Rond een uur of 17.00 kwamen ze aan en ze hadden wat lekkers meegenomen. Het was weer erg leuk om m’n oom te zien! De laatste keer dat ik m’n oom had gezien was een paar jaar terug in NL, toen waren ze op bezoek bij ons. Maar na al dat gelounge weer trek gekregen dus wij naar Robinsons om wat te eten. Na het eten samen met m’n oom nog ff ge-nine-balled. Erg leuk en gezellig :). M”n moeder en m’n tante waren nog ff wezen rondkijken (ook wel shoppen) in Robinsons. We gingen namelijk een uurtje nine ballen. We hadden inmiddels besloten om morgen naar Pagsanan Falls te gaan dus we zouden weer vroeg naar huis gaan want we moesten morgen erg vroeg op :). Morgen zal m’n oom Rudy er om 7.00 staan met de auto en m’n andere oom Jun, z’n vrouw en kinderen gaan ook mee. Het is ongeveer drie uurtjes rijden dus dat wordt weer een mooi verhaal voor morgen. Eindelijk weer eens wat anders dan al dat geshop en ge-eet (maar morgen gaan we ook wel weer eten hoor, hehehehehe).
En nu dan maar slapen anders wordt ik niet wakker (haat vroeg opstaan, maar ja het wordt wel een top dag morgen, heb er zin in!). We hebben ook nog een beroemde Filipino gezien (niet bekend voor ons NL, maar wel voor de filipino's), onze liftgirl (jaja, in de shoppingmalls hebben ze ook liftservice) herkende die man en daarna m'n oom en tante ook, dus dat was ook wel lachuh.
Maar tot zover John uit Manila. Ik wens jullie allemaal een prettig weekend en/of partyweekend (lekker los gaan G)!

Greetz from a fantastic city Manila,

John en Familie!

P.S.: Als iemand nog tijd over heeft en zin heeft om een uurtje of 18 onderweg te zijn dan hebben we hier altijd nog wel plek over om te slapen (we hebben namelijk een slaapbank in de livingroom, waar ik trouwens vanavond op slaap (inmiddels was dat alweer gisteren), we hebben familie die blijven slapen (gezellie)).